Wednesday, December 4, 2013

യാത്രയാകട്ടെ ഞാന്‍ ...

എത്ര നാളായി ഒരു പ്രണയലേഖനം കുറിച്ചിട്ട്, നിനക്കൊന്നും വേണ്ടിയിരുന്നില്ലല്ലോ. മുറിവേല്‍ക്കാത്ത ഒരു ഹൃദയം മാത്രം മതിയായിരുന്നു നിനക്ക്.
അക്ഷരങ്ങള്‍ എന്നില്‍ നിന്ന് പ്രണയമായേ പുറത്തൊഴുകിയിരുന്നുള്ളൂ,
ഹൃദയം പിടയുന്നത് ഞരമ്പുകള്‍ക്ക് നോവാന്‍ വേണ്ടി മാത്രമായിരുന്നു...
ഈശ്വരന്‍റെ മുഖം മാറിയത് പ്രണയത്തിന്‍റെ ഒരിടവേളയില്‍
പഞ്ചാക്ഷരവും ആദിത്യഹൃദയവും മൌനാക്ഷരങ്ങളായി
ധ്യാനത്തിലിരിക്കുന്നത് സ്വയം നോവാന്‍ വേണ്ടി മാത്രമായി
ബാക്കിയായത് മിടിപ്പ് അധികമായ ഒരു പ്രാണഞരമ്പ്
അതിനുള്ളിലൂടെ അമിതവേഗതയില്‍ രക്തമൊഴുകുമ്പോള്‍ ഉണ്ടാകുന്ന ഉടല്‍ നോവുകള്‍...
ഇത്ര പ്രിയമുള്ള ഒരു നോവുണ്ടാകുമോ?
ഇത്ര പ്രാണനായ ഒരു സുഖമുണ്ടോ?
ആത്മാവ് ആത്മാവിനെ തിരിച്ചറിയുമ്പോള്‍ അവ ഇഴുകി ചേര്‍ന്ന് ഒന്നായി മാറുന്ന മുക്തിയ്ക്കായുള്ള കാത്തിരിപ്പ്...
അതു മാത്രമാണിനി...
തൊട്ടടുത്തുള്ള ഒരു ഉടലിനെ ചേര്‍ത്തു വയ്ക്കാം
പക്ഷേ തൊട്ടടുത്തുള്ള ഒരാത്മാവിനോട് ചേരാന്‍ ഉടലുപേക്ഷിക്കണം...
യാത്രയാകട്ടെ ഞാന്‍ ...
തപസ്സിലേയ്ക്കുള്ള ദൂരം നടന്നു തന്നെ തീര്‍ക്കണം.

No comments:

Post a Comment